Açılmaz denen kapıları açan ile açık olan tüm kapıları kapayan dildir. Bence dil bir sanattır desem yanlış olmaz ama eksik olur. Çünkü konuşmak bir sanattır sözüne dinlemenin de bir sanat olduğunu eklemeliyiz. Bu sanat, dili doğru kullanmanın özüdür kısacası.

Konu dil olunca birçok alt başlığı içerisinde barındır. Örneğin sevgiyi, aşkı, saygıyı, kıymeti ya da tam tersi nefreti, öfkeyi, yanlışı, kızgınlığı, zararı… İnsanlarla iletişimde her şeyden önce konuşurken kabullenebilir, anlaşılabilir bir dil kullanmak gerekirken, dinlerken de anlamak, saygı duymak, kabullenmek iletişimin tüm kanallarını açmaktır. Bunları yapmak karşımızda olan kişiye saygı duyduğumuzun ifadesidir aslında. Evet, dinleyebilen kişiyle konuşan kişi arasında tüm kanallar açılınca bazı hatalar görmezden geliniyor, örtüyoruz üstünü… Aslında böyle demek istedi diyebiliyor kabullenmelerimiz başlıyor.

Bir de bu konuşma ve dinleme sanatının yanına jest ve mimiklerimizi yani beden dilimizi de doğru şekilde kullanarak ekleyebilirsek işte o zaman tüm kapılar bir daha kapanmamak üzere açılıyor. İletişimde her hareketimizin ayrı bir yeri ve önemi olduğunu da unutmayalım birkaç örnek verecek olursak konuşurken cephemizi nereye döndüğümüz gibi dinlerken kollarımızı hangi konumda tuttuğumuzun her birinin ayrı ayrı anlamları olduğunu da bilmemiz gerekir. Bir insanın sizi dinlerken ya da sizle konuşurken size ne denli saygı duyup, kıymet biçtiğini buradan anlayabilirsiniz.

Son zamanlarda en çok ihtiyacımız olan konulardan biri bir başkası tarafından dinlenebiliyor, anlaşılabiliyor olmaksa önce dinleyebilmeli ve onu anladığımızı fark ettirebilmeliyiz. Unutmayın bu sadece sizin ihtiyacınız olan bir durum değil, herkesin ihtiyacıdır. Emin olun bugün insanlar arasında oluşan iletişimsizliğin ana nedeni budur ve en büyük pişmanlıkların en temel kaynağında da bu yatmaktadır.

Bazı pişmanlıkların fayda etmediğini de iyi bilmek gerekiyor.
Ne diyordu Müslüm baba: Son pişmanlık neye yarar, her şeyin bedeli var, buraya kadar!