Bireyi önce insan, sonra bir evlat, anne ya da baba eden devamında emeklerinin karşılığında çeşitli sıfatlara erişmeni sağlayan kişiyi yoktan var eden ve varken yok edecek olan Yüce Allah’tır. Kerameti kendinde görüp böbürlenmek, ben yaptım, çalıştım, gayret ettim, başardım diye kendini diğer insanlardan üst gömlek olarak görüp, ayrıcalıklı olduğuna inanmak ya da bu şekilde yaşmak şüphesiz seni var edeni de incitir.

Oysa Allah (cc) istemezse yaprak bile kımıldamaz. O ki seni bir yerlere getiriyorsa hakkını vermen gerek. İster aile babası, ister garibanların babası, ister birilerinin umudu olacak bir mevki de ol ya da bu memleketi yönetecek şehrin emiri ol. Tüm bunların sana Allah’ın bir lütfu olduğu bilinciyle hareket etmen ve işini bu düstur ile yapman gerektiğini asla unutmamalısın. Bunu unutmadan yaşar, ifa etmeye gayret gösterdiğin sana tevdi edilen tüm görevleri hakkıyla yaparsan işin hazzını da bir başka alırsın. Bu sebeple mütevazı olmak nereden geldiğini ve gücün asıl kaynağının ne olduğunu bilerek yaşamak gerek. Yoksa insana atfedilen tüm unvanların gelip geçicidir tıpkı taşıdığın beden gibi…
Elbette Yüce yaradan seni bir yerlere getirmek için çeşitli nedenler ile bir takım insanları buna sebep kılacaktır. Gerek gayretlerin, gerek azmin ve başarıların toplumda senin bir takım etiketler edinmeni sağlayacaktır. Allah (cc) bir takım kişileri de bu anlamda sana referansta kılacak ama tüm bunlar senin bir yerlere erişmene sadece birer sebeptir. Ne diyordu Şair; Takdirden öte muradın olmaz. Çok istesen de inadın olmaz. O uçurursa kanadın olmaz. Uçmayı kuştan, kartaldan mı sandın. O’nun emriyle göktedir varlıklar. O’nun emriyle yerde kalabalıklar. O dilerse kavağa çıkar balıklar. Şu düzenli hayatı faldan mı sandın…
Bence bu bağlamda şöyle düşünmeliyiz bugün olduğumuz konumda benim yerime bu işi yapabilecek belki de yüzlerce kişi varken neden ben buradayım diye önce bir düşünmeliyiz ve bunun için yaratana şükretmeliyiz. Çünkü Allah bizi bu makama ve bu makam sayesinde bu ümmete hakkıyla hizmet etme şerefine nail eylemiş. Demek ki ya biz Allah katında hayırlı bir amel işledik ya da bir Allah dostunun hayır duasında yer aldık.
Ne mutlu bu millete hakkıyla hizmet edenlere, ne mutlu birilerinin hayır dualarına yer alabilenlere. Şüphesiz insanoğlunun bu yalan dünya sürgünü çok kısa ve zaman denilen kavram çok hızlı ilerliyorken hatta büyüklüğü matematiksel olarak rakamlarla bile telaffuz edilemeyecek bir âlemde yok hükmünde olan bir bedenin içerisine bürünen ruhumuzla hikâyemize nereden baktığımızı unutmamak dileğiyle kalın sağlıcakla.